Bugün gelin biraz Zülfiyare dokunalım. Sevginin sevgisizliğinden bahsedelim. Sevgi ne kadar büyük anlamlar yükler omzumuza ve bilinmeyen şarkılar söyler gönlümüzde. Kim tutabilmiş ki sevgiyi, oysa sevmek kadar güzeli varmıdır ki. Kaç kitap okursun sevgi üzerine zaten Leyla ile Mecnun ´da sevdiği için çölleri aşmadımı?.
Ferhat ´a ne demeli Şirin için dağları delmedi mi. İşte sevgi şimdi günümüze bakalım; bir kaç örnekten sonra Sevgi alabildiğin sürece senin verebildiğin sürece onundur. Sevgi karşılıksız ağacın yaprağına, Gülün tomurcuğuna ve hiç habersiz seven yarin, gönlüne düşen ateş misali onu sarmaktır. Soruyorum size; hangimiz riyasız seviyoruz.? Hep çıkar yokmu sevgilerimizde. Kim sevgiyi tutabilir ki gönlünde bir dal goncayı soldurmadan çıkarsızca bilebilir mi sevmeyi. Küçükken annelerimiz, babalarımız, ninelerimiz ve dedelerimiz vardı severdik hemde çok severken sayardık. Şimdi yine var onlar neredeler? saygının neresindeler. Unuttukmu büyürken bizleri nasıl büyüttüklerini ve nasıl zorluklarla hayata tutunmayı öğrettiklerini . Unuttuk çoktan sevgiyi vermeyi de almayı da unuttuk… Hele ki vijdanı bir kenara atıp üzerine kum tanelerini doldurduk.. Hiç acımadık, sol tarafımıza sadece görümlük seni seviyoruz demeyi öğrettik. Ne kuşu sevdik nede kırmızı gülü çünkü kurduğumuz dünya gerçek sevgiden uzak bizler için en büyük tuzak olan sanal alemde sevgi yarışına girmedik mi soruyorum size? ben bulamadım sevgi nerede?...
Sizce Sevgi ne.........
ŞEHRİBAN TEKCE
